Monday, July 25, 2011

A Spoiled Child : Nia Mustika

Hello, guys. Amboi Nia Mustika, sejak Streamix ada balik beriya je kan update blog. Hahaha, this is my passion actually. Writing. Okay, harini aku just nak cakap pasal a spoiled child. Ish sapa la ni anak manja tu kan ? Teruk betul. Cepat kalau terasa you guys angkat ibu jari kaki. Haa I nampak tahu, you jangan nak main tipu tipu dengan I. Ooopppsss just kidding. Actually spoiled child tu aku aa. 

Jom aku story sikit.

I was born with two siblings. Tak ramai. Aku anak sulung and my brother is the youngest. My brother and I, were very sick when we were kids. Selalu masuk hospital dua bulan sekali sebab asthma. Tapi bila dah masuk sekolah menengah, asthma tu dah tade. Kalau kena attck pun jarang jarang je. That's why Mama Papa sayang kita orang. Memang macam macam mana pun kita orang akan dimanjakan lah oleh parents yang memang baik hati which is Papa, Mohd Nawawi and Mama, Norizan ;) semua benda nak memang akan dapat. Ouh yeah we're lucky, thanks sebab cakap guys.

Dari kecil sampai kita orang besar, semua benda Papa Mama, kalau benda tu memang providable, mereka akan sediakan untuk kita orang. Nice clothes, the best toys, good education. Kita orang dapat semua tu. Aku since kecik kalau pergi sekolah, keje bangun pagi terus pergi bilik air. Air panas dah ada, tuala, baju sekolah, semua dah disediakan. Tunggu nak masuk bilik air je. Yes yes zaman dulu tade heater lagi so Papa masakkan air pagi pagi untuk campur dengan air pagi yang sangat sejuk. Baju sekolah pakai je, semua dah siap gosok. Then, Mama akan dudukkan aku untuk ikat rambut aku tocang or ekor kuda cause aku ada rambut yang sangat panjang. Ouh merimaskan.

By five years old aku dah ke Phuket, teman Mama Papa honeymoon. So sweet. Yes thanks again guys sebab cakap macam tu. Bukan dorang yang honeymoon, tapi aku yang enjoy sakan lelebih pulak. Haha. Sampai lah aku Form Three, baru Papa nak ajar aku gosok baju sendiri. It just so weird gila pegang iron for the first time. I was too afraid that it might be too hot for my skin. That's why bila orang sentuk my palms, mesti dorang akan cakap ;

Kau tak pernah buat kerja rumah eh ? 

Well, not my fault kan, kalau Mama memang tak bagi aku masuk dapur pun sampai aku Form Four. Tu pun sebab Mama sakit. Time tu jugak aku belajar macam mana nak buat air Milo. Ouh God, my first cup of milo is the worst one, okay. Kalau you guys try, I rasa you boleh mati sebab kencing manis. As expected from a Nia Mustika. Hahaha. I laugh at my own self. A girl is learning to adapt the life at age sixteen here. Time tu jugak la nak belajar macam mana nak masak air which is tade lah susah sangat kalau setakat ada heater tu kan ? Hahaha. Time tu jugak nak belajar basuh pinggan. Awkward sangat sampai pecah satu pinggan favorite Mama. Sorreh, Ma. It was unintended, okay !

Bila Mama dah sembuh balik, aku returned to my old self. Sebab larangan tak masuk dapur terus activated balik. Thanks God. I was grateful sangat sangat sebab aku rasa aku sangat tak sesuai masuk dapur. Awkwardness with kitchen is everywhere. Tiap kali orang datang, the burden tak payah cakap. Ye lah, mesti lah aku yang nak kena masuk dapur buat air. And that's why selalu je lambat aku hidangkan air sebab setiap 3 minit mesti kena panggil Mama macam mana nak buat itu, macam mana nak buat ini. Aigoo.

Bila aku dekat sekolah pun memang aku dikenali sebagai anak yang manja. I don't really know pasal anything pun. I need my girls to take care of me, well thanks to that, at last aku boleh pergi to my first camping walaupun Mama selalu datang tempat camping aku untuk check how I'm doing. Malu jugak you know lah umur 16 17 tahun, pergi camping, parents still ikut. Hahaha. But at least aku tahu, parents aku sayang aku kan ?

Bila aku masuk U, guess what aku tak menangis pun bila aku for the first time berpisah denga my family. Senyum memanjang. I was thinking that I really need to enjoy my life this way. I'm not going to have a second chance for this. Hahaha. Tapi dekat sana pun memang aku dianggap anak manja. Bila sorang sorang kawan aku dapat maktab, dorang selalu pesan dekat yang tinggal ni ;

Jaga Nia baik baik. 

Kat aku pulak ;

Nia kau makan biar teratur, nanti kena gastric lagi susah. Aku nanti dah tade. Nanti sapa nak suap kau, kalau kau demam ke apa ke ? 

Baik kan kawan kawan aku. I have the best among the best. Believe me. My roomate aku and jiran sebelah tak payah cakap caring dorang tu lelebih tahu. Aku and my roomate before tidur, atas katil sambil tunggu mata nak mengantuk, we will always have that late night talks. Awww comelnya kita orang. Eeww but betul, memang sweet gila memory tuu. Hahaha.

Tapi sekarang aku rasa aku dah cukup dewasa. Tak perlu lagi orang nak care pasal aku lebih lebih. Tapi still ada. Kalau aku sakit, dua tiga orang mesti ada aa kat bilik aku tu. Hihihi. Thanks korang. Korang baik gila aku rasa nak sujud syukur aku dapat kawan kawan macam korang. Betul, okay !

Well, tu je lah kisah hidup aku as a spoiled child. Kalau nak cerita apa yang parents aku bagi dekat kita orang, aku tak rasa benda tu perkara penting sebab ramai lagi yang dapat apa yang aku dapat. My parents, alhamdulillah berkemampuan untuk belikan aku dengan adik aku, satu rumah sorang. So, nanti bila dah besar, kita orang tak payah risau kalau tade duit nak beli rumah baru. Mama Papa sediakan everything, so in future kita orang takkan merempat. EVERYTHING. Thank Mama Papa ;D

No comments:

Post a Comment